نفسم گرفت ازین شب در این حصار بشكن

نفسم گرفت ازین شب در این حصار بشكن
در این حصار جادویی روزگار بشكن
چو شقای از دل سنگ برآر رایت خون
به جنون صلابت صخره ی كوهسار بشكن
تو كه ترجمان صبحی به ترنم و ترانه
لب زخم دیده بگشا صف انتظار بشكن
... سر آن ندارد امشب كه برآید آفتابی؟
تو خود آفتاب خود باش و طلسم كار بشكن
بسرای تا كه هستی كه سرودن است بودن
به ترنمی دژ وحشت این دیار بشكن
شب غارت تتاران همه سو فكنده سایه
تو به آذرخشی این سایه ی دیوسار بشكن
ز برون كسی نیاید چو به یاری تو اینجا
تو ز خویشتن برون آ سپه تتار بشكن