پیشکش دوستانی که مینویسن.......
بعضی نوشته ها بوی بادام تلخ میدن٬
بوی عاشقانه های سالهای وبا
بوی انتظارهای بی پایان و پوچی های همیشه سرشار !
بعضی نوشته ها بوی تلخی گم کردن میدن٬
تلخی گم کردن من های نیمه پنهان
بعضی نوشته ها بوی خوب گلابدون های نیمه شکسته و
شمع های نیمه سوخته امام زاده ها رو میدن
بوی خوب زن های چادر گل گلی میدن،
بوی خوب نذر و نیازهاشون
بوی خوب همدلی ها و نگاه های معصومانه شون... بوی مذهب نمیدن!
بوی خلوص دل میدن... بوی برهنگی ها ...
بعضی نوشته ها همیشه بوی بادام تلخ میدن
و برخی بوی شکستن شاخه های کوچک فندق
شاخه هایی که در میان ماست٬
میان هر ضجه باران و هر زنگ کلیسایی متروک
میان قلب های پاره پاره ...